Van kou naar de zon...

Ons laatste bericht kwam uit een koud en mistig Sapa. We hebben daar de eerste dag een wandeling gemaakt en een Black Mhong minderheden dorp bezocht. Aan het eind van de dag komen we twee Nederlanders (Kees en Jobien) tegen die ook op zoek zijn naar een pin-automaat. We kletsen wat, gaan samen eten en daarna nog even een kroegje in, erg gezellig.

De volgende ochtend gaan we met z'n vieren op de scooter naar de Tram Ton pas (1900 meter). Over de pas schijnt het weer beter te zijn maar na de pas hadden we nog maar 20 meter zicht. Het is heel koud en we besluiten om te keren. Net over de pas worden we tegengehouden door een mannetje die ons niet helemaal duidelijk kan maken wat er aan de hand is. Er blijkt een explosie plaats te vinden om de berg af te graven. We moeten dus wachten en gaan daarom maar wat eten bij een mevrouw met een barbecuetje. De zon is inmiddels gaan schijnen en we genieten van eieren (gekookt op de barbecue), zoete aardappel, sticky rice en tamme kastanje, best een aardige lunch.

Voordat we op de nachttrein stappen drinken we nog wat bij de openhaard. We gaan met de bus naar Lao Cai en delen daar een hut met twee vietnamezen. Ze zijn erg vriendelijk en willen graag een praatje maken. We krijgen een biertje aangeboden en we hebben een gezellige avond. De volgende ochtend staat de beste vietnamees erop om ons te trakteren op een ontbijt. Om 5.30 zitten we dan in Hanoi aan de noodelsoep bij een straatstal. Na het ontbijt gaan we mee naar z'n kantoor en krijgen koffie, thee, chocolade, folders, kalender en natuurlijk z'n visitekaartje; de beste man is directeur van de Sovico group.

We gaan om 10 uur met de trein naar Ninh binh. Er is alleen nog plaats in de hard-seat coupe. Niet comfortabel: 2,5 uur op een houten bank met de ramen open (bij 10 graden) maar ja dat voor 1,5 euro incl. warme maaltijd.

Ninh Binh is een saai stadje maar we hebben een goed hotel. De volgende dag huren we een scooter en gaan naar Tam Coc (karstgebergte midden in rijstvelden). We worden geroeid door twee dames die ons op de terugweg stalken met spullen. Wij negeren ze en na 5 minuten houden ze gelukkig op! ook de tip waar natuurlijk om gevraagd wordt zijn wij 'vergeten' te geven. Vietnam is een leuk/mooi land maar ze willen werkelijk alles verkopen ook als je duidelijk geen interesse hebt...

's avonds stappen we in de nachtbus (3e keer in 5 nachten: nachtreizen) naar Hoi An. Een rit van 16,5 uur met een keer overstappen. De bus is zo comfortabel als onze stadsbus en de service is matig: Als Rino tijdens een tussenstop naar het toilet schrikt de bijrijder, als de bus weer gaat rijden,dat Tjits nog in de bus zit. De bagage en Tjits worden zonder pardon de bus uitgezet, zonder tekst en uitleg. De overstap verloopt niet zo soepel want wij staan niet op de lijst. Na ontzettende stampij van Tjits mogen wij bij gratie op de grond zitten voor de laatste 4 uur.

In Hoi An is het weer aangenaam, 23 graden, we genieten er echt van na een week kou.

http://picasaweb.google.com/rinoentjitske/Vietnam2