dirt roads en witte stranden

Ons laatste dagje in HCMC lopen we wat door de stad en we komen bij een parkje met als thema 'jaar van de rat'. Het is leuk om te zien dat alle vietnamezen netjes zijn gekleed en dat het echt een familie-aangelegenheid is (zoals 2e kerstdag bij ons).

9 februari gaan we richting de grens met Cambodja. In de bus wordt om ons paspoort + $25 gevraagd voor het visum. We hebben gelezen dat het $20 is dus wij willen het zelf regelen en in totaal $ 10 besparen. Het uitreizen gaat erg traag. We moeten door het loket en weer terug. Opnieuw door het loket en weer terug, na de derde keer hebben we dan een stempel zodat we het land uitkunnen! We gaan indezelfde bus en 500 meter verder stoppen voor de grens met Cambodja. De mensen die $25 hebben betaald kunnen rustig de bus weer in. Wij gaan ons visum regelen: van de ene kant van het loket naar het andere. Daarna door de douane voor een stempel en een check op onze vacinaties. Aangezien de bus inmiddels is doorgereden (?!) kunnen wij ons vaccinatiepaspoort niet halen en dat kost ons dus een dollar p.p. voor de beambte. Om dat de bus is doorgereden moeten we ook nog met z'n tweeen achterop een brommertje op zoek naar de bus wat ons ook een dollar p.p. kost. Al met al een 'fijne' grensovergang maar wel 6 dollar bespaart en het mannetje van de bus (irritant kereltje) heeft in ieder geval niets aan ons verdient!
Na een hele dag in de bus komen we in Phnom Penh aan (vergeleken bij HCMC net een dorp).

De dag erna gaan we naar het Tuol Sleng museum. In deze voormalige school hebben tussen '75 - '78 de verschrikkelijkste martelingen plaatsgevonden (Pol Pot, Rode Khmer). Het is erg indrukwekkend en we vragen ons af hoe mensen zulke gruwlijke dingen kunnen uitvoeren...
De rest van de dag lopen we door de stad en bekijken wat dingen.

De tweede dag in Phnom Penh gaan we op de fiets, over een hele drukke weg, naar de Killing Fields. Hier kwamen al gemartelde mensen uit de gevangenis om vermoord en in massagraven gedumpt te worden. We worden er net als gister in Tuol Sleng helemaal stil van en kunnen niet bevatten wat hier gebeurd is. Je loopt over kledingresten en botten van de mensen die hier zijn omgekomen.

Na een fietstochtje zijn we weer terug in Phnom Penh waar we een heerlijke koude mangoshake drinken! we kopen wat souvenirs op de markt en zijn moe maar voldaan na zo'n dagje door de drukte fietsen.

12 februari staan we om 05.45 uur op en gaan naar het busstation. Hier aangekomen vragen we ons af of het een 'bussenkerkhof' is? Om 7.00 uur zou de bus naar Sen Monorom moeten vertrekken... we zien wel een bus op de brug staan en maken nog een grap: Het zou toch niet busnr. 28 zijn??? en ja hoor die grap komt ons duur te staan. om 8.15 komt 'het lijk' 'voorgereden'. Na 500 meter hebben we al weer twee keer stilgestaan maar de volgende 230 kilometer (over asfalt) verloopt voorspoedig. Maar dan...moeten we 130 kilometer over een onverharde weg. Stof tot achter de oren, kapotte airco, kotsende mensen voor ons, naast ons en achter ons, welkom op een 'dirt road' in Cambodja. Na 20 minuten staan we stil in the middle of nowhere... 2 verbrande aandrijfriemen. Na een dik uur prutsen in de brandende zon en een duw loopt de motor zowaar weer! Onderweg nog een paar keer wat koelvloeistof bijvullen en zorgelijk naar de motor kijken maar hij blijft het doen. Dat is best knap wat de weg is, zacht uitgedrukt, erg slecht. Veel diepe kuilen zorgen ervoor dat een aantal mensen achter in de bus hoofdpijn hebben na deze rit van 12 uur!

Als we uit willen stappen blijkt de deur ontzet door de klappen die de voorkant van de bus heeft opgevangen! Met een grote moker wordt de deur losgeslagen en kunnen wij naar ons guesthouse!

Na een nachtje slapen stappen we op Dikkie, onze olifant voor 1 dag. Via het hoofd van Dikkie klimmen we in het niet al te comfortabele bakje. We maken een tocht door de steeds dichter wordende jungle en stoppen bij een waterval. Daarna gaan we verder naar het hutje van de olifantenberijder. Hier zijn 3 vrouwen aan het koken en 3 kinderen aan het spelen. We mogen mee eten en we zijn blij dat we wat vlees dat we meegenomen hebben, aan het gezin kunnen geven. De hut is wel heel erg basic, net als het 'speelgoed' van de kinderen: drie muizen. Handig met de hand gevangen en vervolgens gemarteld (tot de dood er op volgt) door kinderen van 2 tot 5 jaar...

Terug in Sen Monorom drinken we wat bij een relaxed hippietentje.

De volgende weg gaan we terug naar Phnom Penh. Met dezelfde bus, zelfde chauffeur...wij vrezen het ergste. Maar, om 18.00 uur arriveren we zonder vertraging in Phnom Penh waar we 1 nachtje slapen.

Vandaag met de bus naar Sihanoukville gegaan en nu zitten we aan het strand. Een heel relaxte strandplaats met strandhutjes en nog helemaal geen enkel groot hotel. Het strandtoerisme zoals wij denken dat het bij ons in de jaren '60 was!?

http://picasaweb.google.com/rinoentjitske/Cambodja1